Historia
Szkoła Podstawowa w Lisznie 1878-1999
Szkołę w Lisznie założył i wybudował rząd rosyjski około roku 1878. Budynek lekcyjny był drewniany, o dwu izbach lekcyjnych, dwu pokojach nauczycielskich i kuchni. Miejscem usytuowania budynku szkolnego był plac , na którym obecnie jest sklep. Nauczała jedna nauczycielka pochodzenia rosyjskiego. Językiem wykładowym w szkole był język rosyjski, a dzieci podczas uroczystości prowadzone były na nabożeństwa prawosławne do cerkwi – obecnie kościół w Kaniem.
W roku 1917 władze polskie oddają budynek do użytku publicznego, zakładając trzyklasową szkołę z nauczanym językiem polskim. Kierownikiem zostaje pani Ludwika Jasińska. W czerwcu 1925 roku podczas pożaru wsi budynek szkolny spłonął całkowicie, a dzieci uczęszczały do szkoły w Kaniem.
Od roku 1927 kierownikiem dwu klasowej szkoły zostaje Władysław Wolwowicz. Izby szkolne mieszczą się w specjalnie wybudowanym budynku u Izydora Łopaciuka. Zostaje podnoszony stopień organizacyjny szkoły aż do sześciu klas z liczbą dzieci – 206. Pomieszczenia na izby lekcyjne wynajmuje się u Jana Kowalskiego, Józefa Łatwińskiego, Chaima Rozeinbauma, Szymona Błaszczuka.
Przez kierownika szkoły Władysława Wolwowicza czynione są starania o budowę budynku szkolnego. Przy udziale miejscowej ludności w 1938 roku zostaje wybudowany przepiękny budynek. 1 września 1939 roku dzieci po raz pierwszy idą do nowej szkoły. Nauka trwała dwa tygodnie, do momentu wkroczenia Niemców . W czasie okupacji niemieckiej nowa szkoła została zamieniona na magazyn zbożowy. Zachował się ślad nauczania w wynajętym domu. W arkuszach ocen z roku 1940/1941 widnieje napis nauczanie tajne.
Normalna nauka rozpoczęła się w 1945 roku. Po wojnie kierownik szkoły pan Wolwowicz został powołany na Inspektora Szkolnego w Chełmie, a w Lisznie jego miejsce zajął pan Stanisław Kozdrój. Po kilku latach pracy zmarł, a jego obowiązki przejęła pani Tałanda Helena. Pracą szkoły kierowała od 7 stycznia 1956 roku do roku 1962. Od 17 lipca 1962 roku kierownictwo szkoły objął pan Władysław Łubkowski. W roku szkolnym 1963/1964 otwarto dwu letnią Szkołę Przysposobienie Rolniczego.
Od 1 września 1966 roku obowiązki kierownika szkoły objął pan Edward Białek. Unowocześniono budynek szkoły, zakładając centralne ogrzewanie. Powstają prężnie działające organizacje szkolne.
W 1977 roku obowiązki kierowania szkoła powierzono panu Ryszardowi Cimkowi. Szkoła podstawowa prowadzi naukę na dwie zmiany. Należą do niej punkty filialne w Leszczance, Toruniu i Gołębiu. W związku z likwidacją punktów filialnych zaszła potrzeba rozbudowy budynku szkolnego.
2 grudnia 1988 roku zostaje powołany a następnie zarejestrowany jako prawnie działający Komitet Rozbudowy Szkoły, którego przewodniczącym był pan Henryk Sławiński. W 1990 roku następuje powszechna zbiórka pieniędzy na rozbudowę szkoły. W marcu 1990 roku Rady Sołeckie należące do tutejszego obwodu przekazują pieniądze na konto rozbudowy szkoły. Następuje wykopanie fundamentów pod nowe skrzydło budynku szkolnego. Od początku do końca rozbudowy szkoły nad dokumentacją i organizacją prac społecznie pracuje pani Kalina Łopacińska. Obowiązki dyrektora szkoły od 1 września 1991 roku sprawuje pan Grzegorz Dąbczak. Budowa szkoły idzie szybko i otwarcie nowego skrzydła następuje wiosną 1994 roku. Poprawiły się warunki pracy i nauki.
Wiosną 1998 roku na wcześniej wykopanych fundamentach rozpoczęto budowę nowoczesnej sali gimnastycznej, którą zakończono 31 sierpnia 1999 roku, a 3 września 1999 roku nastąpiło otwarcie i poświęcenie nowej sali gimnastycznej. Wtedy właśnie rozpoczęto przygotowania do nadania imienia szkole i poświęcenia sztandaru.
Autor: Renata Sobkowicz
Monografia Liszna - zapis cytowany z kroniki szkolnej
„ Liszno to uboga wioska, leżąca na piaszczystej ziemi w pobliżu toru kolejowego. Dwa krańce tej wsi zbliżają się do toru, a część środkowa wygina się ku południowi; w ten sposób wieś przybiera kształt podkowy. Po obu stronach drogi stoją przeważnie nędzne chaty pokryte słomą, brudne, odrapane. Na pierwszy rzut oka nasuwa się myśl: -jakaś biedna wioska. Tak jest rzeczywiście. Mieszkańcy tej wsi to małorolni chłopi, gospodarujący na marnej ziemi.
Przed wojną żyli jeszcze w wielkiej nędzy i zacofaniu. Obecnie sytuacja poprawiła się bardzo, gdyż ludzie mają pracę(...) Postęp i oświata bardzo powoli przedostawała się do tutejszych wiosek. Przed kilkudziesięciu laty nikt we wsi nie umiał pisać i czytać- opowiada pewien dziadek, pieniądze rozpoznawano po wielkości i po kolorze
Pierwsza szkoła powstała w 1906 roku. Wybudowano budynek szkolny z jedną izbą szkolną, drewniany, na placu gromadzkim. Szkołę tę założył pop z Kaniego – Wyreszko. Uczyły się w niej dzieci po rosyjsku w zakresie czterech klas. Po polsku zaczęto uczyć w roku 1916(...)
Z pozostałości przedwojennych czasów jest budynek z dawniejszego folwarku, czworak służby folwarcznej i stara karczma. Do ostatniej wojny Liszno należało do nijakiego Gotlieba, po wojnie majątek ów rozparcelowano między służbę folwarczną i miejscowych gospodarzy.
Bardzo ciężkie chwile przeżyła ta wieś podczas okupacji hitlerowskiej. Pewnego razu hitlerowcy otoczyli wieś, spędzili wszystkich mężczyzn i co dziesiątego rozstrzelali. Ofiary terroru pochowano na placu szkolnym, gdyż nie pozwolono grzebać zwłok na cmentarzu.
Dopiero po wojnie wieś zaczęła się rozwijać. Wybudowano ładny budynek, w którym mieszczą się sklepy, powstał zakład w którym wytwarza się cegłę piaskową. W roku 1958 zelektryfikowano wieś”
Zapis z 1962 roku
Dzisiejsze Liszno zupełnie nie przypomina tej wsi opisanej w kronice. Miejscowość ta obecnie rozwija się dość dobrze i pomimo trudnych czasów żyje się w niej nieźle. Przede wszystkim, być może dzięki licznej młodzieży, jest tu wesoło i gwarno, wieś tętni życiem.
Autor: Renata Sobkowicz
NASZA SZKOŁA
NASZA SZKOŁA
Początki Szkoły Podstawowej w Lisznie datuje się na 1878 rok. Drewniany budynek wybudowany został jeszcze za czasów carskich. Nic więc dziwnego, że nauczycielem był Rosjanin, a nauka odbywała się w języku rosyjskim. Ludność miejscowa pragnęła uczyć swoje dzieci w języku ojczystym, w tym też celu sprowadziła nauczyciela Polaka. Nauka odbywała się w domach prywatnych, była tajna, a rodzice ponosili koszty wynagrodzenia nauczyciela. Trwało tak aż do 1916 roku, kiedy to szkoła przechodzi pod zarząd polski.
W 1917 roku władze polskie oddają budynek do użytku publicznego. Szkoła otrzymuje statut szkoły trzyklasowej, a jej pierwszą kierowniczką zostaje pani Ludwika Jasińska, a nauczycielką pani Józefa Draganowa.
W czerwcu 1925 roku z niewiadomych przyczyn drewniany budynek szkolny spłonął doszczętnie. Od września jednak lekcje odbywają się w prywatnych budynkach mieszkalnych rozrzuconych po całej wsi. Taka sytuacja zdecydowanie utrudniała pracę, jednak nauczyciele z poświęceniem uczą.
W 1927 roku kierownikiem dwu klasowej szkoły podstawowej zostaje pan Władysław Wolwowicz, który prowadzi lekcje wraz z panią Stanisławą Wolwowicz. Zajęcia odbywają się w prywatnych mieszkaniach u Izydora Łopacińskiego i Józefa Kosmowskiego.
Nowy Kierownik zakłada kronikę, która daje lekcję historii.
Nowy kierownik czyni ogromne starania, aby w Lisznie wybudować szkołę. Jego starania gorąco popierają mieszkańcy wsi w efekcie czego nowy, piętrowy budynek zostaje oddany do użytku w 1939 roku.
Uczniowie jednak długo nie cieszyli się nauką w wymarzonych klasach, bowiem w czasie okupacji Niemcy zamieniają nowy budynek szklony na magazyn zbożowy, a uczniowie znów rozpoczynają tułaczkę po prywatnych mieszkaniach, w których pogłębiają swą wiedzę według wskazań okupanta to znaczy bez lekcji historii i geografii.
Okupacja hitlerowska zostawiła ślad na terenie szkolnym. W 1941 roku stacjonowało tutaj niemieckie wojsko. Podczas obławy wsi w 1942 roku zginęło na boisku szkolnym 17 osób. Pamiątką jest cmentarzyk.
Po wyzwoleniu powraca normalna praca. Zmieniają się nauczyciele, przybywa uczniów, a szkoła wciąż tętni życiem.
W roku szkolnym 1963/64 została otwarta w budynku szkoły podstawowej dwuletnia Szkoła Przysposobienia Rolniczego. Nauczanie odbywało się w godzinach popołudniowych. Oprócz przedmiotów ogólnych, uczono przedmiotów zawodowych oraz kroju i szycia, zajęć stolarsko-ślusarskich. Szkołę ukończyło 17 uczniów.
Autor: Renata Sobkowicz